Szkoła bez zadań domowych. A jest z czego czerpać. Szkoła w Śremie jak każda inna realizuje program nauczania, ale stara się robić to w nieszablonowy sposób. Dodając do tego różne swoje pomysły. Jednym z nich jest brak codziennych zadań domowych. Gorącą zwolenniczką ograniczania prac domowych jest Dorota Łoboda, radna Warszawy. Przy jej zaangażowaniu uruchomiony został po wakacjach specjalny program "Szkoła bez zadań domowych”. Placówki mogą się do niego zapisywać dobrowolnie. – Ostatecznie przystąpiło do niego 17 szkół z Warszawy. Pozwól dziecku wziąć na siebie odpowiedzialność za swoje prace domowe. Po pierwsze, nie powinniśmy sami brać na siebie ciężaru prac domowych swojego dziecka. Najlepsze, co możemy zrobić to być tylko pomocnikami. Bądźmy tymi ludźmi, którzy jedynie udzielają wskazówek. Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd Nợ Xấu. W Polsce edukacja domowa nie jest jeszcze zbyt popularna, a co za tym idzie – prawie każdy z nas ma jakieś wspomnienia związane ze szkołą. I chociaż na przestrzeni lat system edukacji zmieniał się wielokrotnie, to wiele rzeczy pozostało bez zmian – prace klasowe, sprawdziany, kartkówki i zadania domowe. Zadania domowe to koszmar każdego ucznia Czy ja sama zadania domowe wspominam jako traumę z dzieciństwa? Jako dziecko strasznie frustrowało mnie to, że po powrocie do domu zamiast beztrosko się bawić muszę jeszcze odrabiać lekcje. Tyle, że tak samo irytowało mnie, że muszę sprzątać po zabawie, odnosić brudne naczynia do kuchni i generalnie od czasu do czasu pomóc w sprzątaniu. Jeśli nie miałam czasu albo chęci na odrobienie pracy domowej to tak jak 90% moich rówieśników spisywałam odpowiedzi od innych (a potem modliłam się, aby nauczyciel nie wezwał mnie do tablicy, bo wtedy wydałoby się, że zadania mam, ale niekoniecznie umiem je rozwiązać). Kto nigdy nie spisywał zadań i nie ściągał na sprawdzianach niech pierwszy rzuci kamieniem! Zamiana ról – największa trauma macierzyństwa Z perspektywy czasu strasznie zazdroszczę mojej mamie, ponieważ ja byłam dzieckiem, które nigdy nie prosiło o pomoc w lekcjach i któremu nauka przychodziła bardzo łatwo. Dziś sama jestem mamą piątoklasisty i na hasło “praca domowa” mam ochotę uciekać z krzykiem. To, co przechodziłam z eM na początku jego edukacji, to była kompletna abstrakcja – jemu brakowało chęci do nauki, a mi – pomysłów jak go do tego przekonać oraz cierpliwości. Nasze wspólne odrabianie lekcji można więc śmiało opisać słowami “krew, pot i łzy” (i świeża wołowina). O ile więc zadania domowe nie były dla mnie traumą dzieciństwa, o tyle szybko awansowały na największą traumę macierzyństwa. Kolki i ząbkowanie to był przy tym pikuś! Na szczęście po kilku latach edukacji w szkole podstawowej jest już o wiele lepiej – nikt nie rzuca książkami, nikt nie wybucha płaczem i nikt nie potrzebuje wiadra melisy na uspokojenie. Wynika to jednak z faktu, że eM odrabia teraz lekcje samodzielnie, ponieważ w pewnym momencie uznałam za stosowne przerzucić na niego pełną odpowiedzialności za wykonywanie szkolnych obowiązków (jeśli jednak potrzebuje pomocy i mnie o nią prosi to oczywiście zdarza mi się mu pomóc – taka jest rola rodzica). Niech żyje rewolucja! Tak się jednak składa, że byłam niedawno na zebraniu Rady Rodziców i został wówczas poruszony temat zadań domowych. Jedna osoba zawnioskowała o wprowadzenie w szkole odgórnego zakazu zadawania prac domowych na weekendy i… ruszyła lawina. Rodzice zaczęli sprzeciwiać się zadawaniu prac domowych w ogóle. Podniosły się głosy, że zadania domowe zabierają dzieciom czas, który mogłyby przeznaczyć na wypoczynek, realizowanie swoich pasji lub na rozwój osobisty. Nie mówiąc już o tym, że po ostatniej reformie edukacji uczniowie klas siódmych są przytłoczeni ilością materiału do przyswojenia i nie są w stanie sobie z tym poradzić. Rodzice domagają się więc zmian jeszcze w tym roku szkolnym, a co na to dyrekcja? Plotki głoszą, że szkoła dziecia od przyszłego roku ma dołączyć do pilotażowego programu „szkoły bez (obowiązkowych) zadań domowych”. Bo z zadaniami nigdy nie wie, oj nie wie się… O co w tym wszystkim chodzi? Szkoła bez zadań domowych? Ale jak to tak? Ano tak, że wszelkie prace domowe są niejako… nielegalne. Nie ma żadnych regulacji prawnych w tej kwestii, a szkołom teoretycznie nie wolno robić niczego, na co nie zezwala prawo (w tym przypadku nauczyciele nie mogą rozporządzać czasem wolnym swoich uczniów i narzucać im, co mają robić po szkole). Tymbardziej uczniowie nie powinni być w żaden sposób karani za nieodrabianie zadań domowych – żadnych “np” w dzienniku, żadnych minusów i przede wszystkim – żadnych ocen niedostatecznych. Pomysł na “szkołę bez zadań domowych” jest więc próbą egzekwowania przepisów, a raczej ich braku. Oczywiście, nie chodzi wcale o to, aby dzieci nagle przestały się uczyć w domu. W tym przypadku “brak zadań domowych” ma oznaczać brak zadań obowiązkowych, ale te “dla chętnych” wciąż mogą (a wręcz powinny) być zadawane, aby uczniowie zainteresowani tematem mogli doskonalić swoje umiejętności. Jestem za, a nawet przeciw Muszę przyznać, że ja sama mam mieszane uczucia. Nie zauważyłabym, aby obecnie eM miał w domu zbyt wiele do nauki, ale po pierwsze – jest dopiero w piątej klasie, a po drugie – dzieć nie lubi się przemęczać i tak kombinuje, aby zadania domowe zrobić i się przy tym nie narobić. Podejrzewam jednak, że za dwa lata nie będzie już tak wesoło, bo jednak siódma klasa to o wiele więcej przedmiotów i o wiele więcej do ogarniania. Czy prace domowe tylko dla chętnych to dobry pomysł? Dobrze znam moje dziecko i wciąż pamiętam siebie w jego wieku. Jestem niemal pewna, że gdybym była teraz na miejscu dziecia to uznałabym, że “dla chętnych” równa się “mamo, nie mam nic zadane”. Obstawiam więc, że mniej więcej do ukończenia przez eM szkoły podstawowej byłoby z nim tak samo i z własnej woli raczej nie dokładałby sobie obowiązków. Co innego w szkole ponadpodstawowej – młodzież mająca sprecyzowane plany na przyszłość bardziej docenia powagę sytuacji i chętniej dokształca się w domu. Oczywiście, mogłabym zmuszać swoje dziecko do odrabiania zadań domowych, ale skoro już teraz uwielbia kombinować i coraz częściej się buntuje, to czy aby na pewno miałoby to sens? Wszelkie kary i groźby mogłyby tylko nasilić problemy, a tłumaczenie, że nauka jest bardzo ważna nie zawsze odnosi właściwy skutek. Mój syn w dalszym ciągu upiera się, że angielski do niczego w życiu mu się nie przyda, chociaż już teraz mniej więcej dwa razy dziennie przychodzi z prośbą, aby przetłumaczyć mu coś w grze komputerowej. Zmiany są tym, co ludzie ro­bią, kiedy nie po­zos­tało im już nic innego Czy brak obowiązkowych zadań domowych faktycznie coś by zmienił w życiu uczniów i mieliby oni więcej czasu na swoje pasje i wypoczynek? Moim zdaniem ambitne dzieciaki (oraz dzieci ambitnych rodziców) dalej odrabiałyby wszystkie zadania domowe w obawie przed pogorszeniem ocen. Od zawsze jest tak, że ci najlepsi uczą się najwięcej. Obawiam się jednak, że cała reszta miałaby jeszcze mniejszą motywację do nauki w domu skoro nie byłoby to dla nich ani obowiązkiem, ani przyjemnością. A co Wy o tym myślicie? Dwa lata temu dyrektorka Szkoły Podstawowej nr 323 im. Polskich Olimpijczyków w Warszawie postanowiła wprowadzić w życie eksperyment zakładający takie zmiany jak brak zadań domowych czy nieużywanie czerwonego długopisu w sprawdzaniu prac uczniów. Efekty widać gołym okiem. Wioletta Krzyżanowska jest dyrektorką pierwszej w Polsce szkoły, która zdecydowała się zrezygnować z zadawania uczniom prac domowych. Nauczycielka otwarcie mówi, że uczniowie w ciągu dnia mają często więcej pracy, niż dorośli. „Dzisiaj dzieci i młodzież spędzają w szkole 6-8 godzin. Kolejne dwie godziny to odrabianie lekcji. W sumie mamy do czynienia z dziesięciogodzinnym dniem pracy dziecka” – ocenia w rozmowie z Zadaniem szkoły było więc przemodelowanie planu nauczania w taki sposób, by wszystkie założenia programowe były realizowane w trakcie lekcji. W Szkole Podstawowej nr 323 nie traci się już cennego czasu na sprawdzanie prac domowych. „Nie wszyscy jednak byli zachwyceni tym pomysłem. Mówili, że szkoła bez prac domowych, to nie szkoła. Ale się nie poddawałam” – mówi Wioletta Krzyżanowska. Eksperyment był ryzykowny, ale okazał się być ogromnym sukcesem. Metody dydaktyczne stosowane w warszawskiej podstawówce spotkały się z bardzo pozytywnym przyjęciem – nie trzeba oczywiście mówić, że ze strony uczniów, ale i rodziców, a także mediów. Co więcej, dzięki inicjatywie dyrektorki Szkoły Podstawowej nr 323 w Warszawie, rozpoczęła się ogólnopolska dyskusja o ograniczeniu ilości prac domowych we wszystkich szkołach. Kolejną zmianą, jaką wprowadziła Wioletta Krzyżanowska w swojej szkole, była rezygnacja ze sprawdzania prac czerwonym długopisem. „To podejście perspektywiczne. Chcę, żeby młody człowiek wiedział, w czym jest dobry – stąd rezygnacja z czerwonego długopisu na rzecz zielonego, którym zaznaczamy w pracy pisemnej ucznia to, co zrobił dobrze. Dzięki czemu dziecko skupia się na swoich mocnych stronach, które może później rozwijać” – tłumaczy. Nauczyciele w szkole Wioletty Krzyżanowskiej są zobowiązani także przedstawić uczniom zagadnienia, na które będą zwracać uwagę podczas oceniania. „Według mnie takie podejście świadczy o „szukaniu haka” na ucznia: zadam takie pytanie, na które na pewno nie odpowie” – komentuje powszechny sposób odpytywania uczniów dyrektorka. „Można pomyśleć, że brak prac domowych, brak czerwonych długopisów, to też takie bezstresowe nauczanie. Nie za dobrze tym dzieciakom?” – pyta prowokacyjnie dziennikarka Pani Wioletta ma na to odpowiedź: „Czy obowiązkowe prace domowe i znaczone błędy na czerwono decydują o sukcesie w życiu? Nie… Naszym celem jest przede wszystkim zwiększenie efektywności procesu dydaktycznego na lekcji i w dalszej kolejności wyeliminowanie frustracji związanej z rodzinnym odrabianiem prac domowych. Rezygnujemy z represji za nieodrobiona pracę domową i dajemy czas na wykonanie jej w dowolnym terminie, a nie z dnia na dzień” – podsumowuje – „W konsekwencji tego wszystkiego zwiększamy czas dla dziecka i rodziny, który mogą poświęcić na budowanie więzi”. Szanowni Rodzice i Uczniowie naszej szkołyZgodnie z uchwałą Rady Pedagogicznej z dnia 23 stycznia 2018 r. oraz po analizie ankiety przeprowadzonej wśród naszej społeczności szkolnej informujemy, iż od drugiego semestru roku szkolnego 2017/2018 wprowadzamy innowację w systemie oceniania pod nazwą:„Szkoła bez pisemnych zadań domowych”Zmiana dotyczy wszystkich klas gimnazjalnych oraz klasy ósmej szkoły po co ta zmiana?Codzienne odrabianie pisemnych zadań domowych zajmuje bardzo dużo stres i frustrację uczniów i ich zadań domowych powoduje spadek motywacji do pisemnych zadań domowych nie weryfikuje rzeczywistych wiadomościi umiejętności trudno ocenić, czy praca została wykonana praca domowa miała sens musi być sprawdzona i oceniona u każdego ucznia, a na to niestety nie ma czasu na czas, poświęcany wcześniej na sprawdzanie zadań domowych, każdy nauczyciel wykorzysta na dodatkowe zadania wykonane wspólnie na lekcjach (tzw. efektywne wykorzystanie czasu lekcji).Uczniowie będą mieli więcej czasu w domu np. na powtórzenie słówek z języków obcych, czytanie lektur, przygotowanie się do kartkówek, sprawdzianów, czy prac więcej czasu wolnego na rozwijanie swoich pasji i zainteresowań, więcej wspólnie spędzonego czasu z zaniepokojonym, że jeżeli już zadania domowe, to:Dla chętnych uczniów, na prośbę rodziców, dostosowane do możliwości danego ucznia, z wydłużonym czasem na wykonanie, oceniane na bieżąco;Nie rezygnujemy z prac długoterminowych, projektów, prezentacji, programów internetowych wspomagających naukę i utrwalanie słownictwa w językach pełną świadomość, iż zadania domowe mają swoje zalety. Kształtują kreatywne myślenie, wyrabiają nawyk systematyczności, organizacji czasu i samodyscypliny, a także utrwalają wiedzę zdobytą podczas lekcji. My nie rezygnujemy z tego wszystkiego, chcemy tylko zmniejszyć ilość wykonywanych prac z dnia na dzień. Szkoła to przyjemność i najlepsze lata w życiu, a nie z przykry jest zadawanie takiej ilości zadań domowych, aby rozwijały, a nie zniechęcały. Tym żyje Poznań! Posłuchajcie fragmentu wiadomości Radia Eska na temat naszej szkoły! Przeczytaj o braku zadań domowych w naszej szkole! Zobacz, co o nas mówią!

szkoła bez zadań domowych